Κατοικίες στην εξοχή ΙΙ

Η έκδοση στα ελληνικά της σειράς των αρχιτεκτονικών κατοικιών του εκδοτικού οίκου “Atrium” έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στην ελληνική Βιβλιογραφία. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι δυνατότητες πληροφόρησης, για την αρχιτεκτονική έχουν πολλαπλασιαστεί, καθώς κυκλοφορούν σε σύντομο χρονικό διάστημα από την υλοποίηση των έργων αφιερώματα στον ειδικό τύπο, αυτοτελείς μονογραφίες και πλήθος θεματικών εκδόσεων, που εικονογραφούνται με άρτιες έγχρωμες φωτογραφίες και σχέδια. Το ελληνικό κοινό έχει δυστυχώς περιορισμένη πρόσβαση στο υλικό αυτό εξαιτίας της γλώσσας, αλλά και της περιορισμένης διάδοσης των εκδόσεων αυτών. Στο άμεσο μέλλον με την ελεύθερη διακίνηση μέσα στις χώρες της Ε.Ο.Κ. θα πρέπει να αναμένεται η βαθμιαία εξομοίωση των συνθηκών άσκησης του επαγγέλματος με στόχο την εξασφάλιση αρχιτεκτονικών έργων υψηλής ποιότητας αναλόγων με τις κοινωνικές ανάγκες κάθε χώρας. Έτσι, παρόλο που στον τόπο μας διανύουμε μία περίοδο ταραγμένη και μεταβατική, όπου οι συνθήκες θα δικαιολογούσαν μια πολύ περιορισμένη αρχιτεκτονική παρουσία, γίνεται φανερή μία αναζωογόνηση ιδεών που χαρακτηρίζεται από μία ποικιλία εκφράσεων, έπειτα από μία μακρά περίοδο ομοιόμορφης και συμβατικής έκφρασης. Τα τελευταία χρόνια ένας αυξανόμενος αριθμός αρχιτεκτόνων καταφέρνει να υπερβεί τις κυρίαρχες αξίες της εύκολης εμπορευματοποίησης της κατοικίας, αλλά και τις άστοχες επεμβάσεις των πελατών τους, δημιουργώντας έργα ποιότητας. Η παρουσία εκδόσεων όπως η παρούσα -που δεν απευθύνεται μόνο στους ειδικούς αλλά και στο ευρύτερο κοινό το οποίο ενδιαφέρεται για αρχιτεκτονική μέσα από το πλούσιο εικαστικό υλικό που τη συνοδεύει- στοχεύει μεταξύ των άλλων στην εξοικείωση με την εικονογραφία των σύγχρονων μονοκατοικιών στο διεθνή χώρο.

Η συγκεκριμένη πολύτομη σειρά αναφέρεται αποκλειστικά στην κατοικία. “Σπίτια στην πόλη”, “σπίτια στην εξοχή”, “σπίτια στη θάλασσα” κτλ. είναι τα ειδικότερα αντικείμενα των εκδόσεων. Ίσως η επιλογή να ξενίζει τον Έλληνα αναγνώστη που ζει σχεδόν αποκλειστικά στα μικρά διαμερίσματα των πολυκατοικιών. Όμως η διεθνής πραγματικότητα είναι διαφορετική, καθώς σε πολλές χώρες οι μονοκατοικίες είναι ο τόπος διαμονής της πλειοψηφίας του πληθυσμού. Στις μέρες μας γενικά επικρατεί η τάση να κτίζονται λιγότερες κατασκευές, αλλά γενικά με υψηλότερη ποιότητα και ευρύτερη διασπορά, καθώς οι άνθρωποι δε φαίνεται να προτιμούν τα διαμερίσματα των πολυώροφων κτιρίων και τις πυκνοδομημένες περιοχές.

Ας μη λησμονούμε ότι η κατοικία αποτελεί τον πρωταρχικό τύπο οίκησης και το κύτταρο κάθε αστικού οργανισμού. Η τυπολογία της κατοικίας ανταποκρίνεται στις βαθύτερες ανθρώπινες ανάγκες.

Η πρωτόγονη καλύβα, σύμφωνα με το Laugier, είναι ο πρόδρομος της κλασικής ελληνικής και ρωμαϊκής οικίας. Η εξέλιξη του προτύπου από την αστική και εξοχική κατοικία της Αναγέννησης, τις ιδεατές κοινότητες στην ύπαιθρο των ουτοπικών σοσιαλιστών του 19ου αιώνα, τις κηπουπόλεις ή τις ελεύθερες συνθέσεις των μοντερνιστών έως την εκλεκτική χρήση των τύπων του παρελθόντος από τους μεταμοντερνιστές και την πολλαπλότητα των σύγχρονων προβληματισμών, φανερώνει μια συνεχή πορεία όπου το θέμα της κατοικίας αναβιώνει και επανέρχεται σταθερά στο προσκήνιο. (Νίκος Καλογήρου, από την έκδοση)