Το πέρασμα της Μαρίας Κάλλας από το χώρο της ιταλικής όπερας στάθηκε ικανό να αλλάξει τη Λυρική αντίληψη της εποχής της, ώστε σήμερα οι μελετητές της όπερας να μιλούν για “πριν” και για “μετά” την Κάλλας. Η παρουσία της έγινε πόλος έλξης για πολύ σημαντικούς καλλιτέχνες του καιρού της (με επικεφαλής τον Λουκίνο Βισκόντι) που μόνο για χάρη της ήρθαν στο χώρο του Λυρικού Θεάτρου, δίνοντάς του μαζί της τεράστια ώθηση, ανοίγοντας καινούργιους ερμηνευτικούς δρόμους.
(από την εισαγωγή του συγγραφέα)
Πρόλογος: Γιάννης Τσαρούχης. Πανόδετο λεύκωμα
[…] Το βιβλίο αυτό, που αναφέρεται στην τέχνη της Κάλλας, χωρίζεται σε τρία κυρίως μέρη. Το πρώτο, αρκετά σύντομο, είναι ένα βιογραφικό της καλλιτέχνιδος που δεν μπαίνει σε λεπτομέρειες αλλά εξετάζει σε αδρές γραμμές τους κύριους σταθμούς της ζωής και της καριέρας της. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται στη φωνή της και το τρίτο στους ρόλους της, τις “μεταμορφώσεις της”.
Ο κάθε ρόλος είχε για την Κάλλας την αυτοτέλειά του και τη μοναδικότητά του. Ένας χωρισμός λοιπόν κατά ρόλους δικαιώνει την ίδια την καλλιτέχνιδα, δείχνοντας 47 φορές μια προσπάθεια για πιστότητα, αυθεντικότητα κι εξυπηρέτηση του έργου. Ο ρόλος εξετάζεται απ’ την πρώτη φορά που τον τραγούδησε μέχρι την τελευταία.
Το κάθε κεφάλαιο λοιπόν περιέχει ό,τι αφορά τη σχέση της μ’ αυτό το ρόλο συμπεριλαμβανομένων και των δίσκων, αν τυχόν ηχογράφησε το έργο αυτό, πράγμα που μας απαλλάσσει από την κριτική των ηχογραφήσεων στη δισκογραφία που ακολουθεί.
Οι ρόλοι της Κάλλας είναι χωρισμένοι σε τέσσερις ενότητες: στην πρώτη ανήκουν αυτοί που η καλλιτέχνις τραγούδησε στην Αθήνα ως τα 1945 και που, στην πλειοψηφία τους, δεν ξανατραγούδησε αργότερα. Στη δεύτερη όλοι οι ρόλοι που η Κάλλας ερμήνευσε απ’ το 1947 ως το 1964, που αποτελούν και τον κύριο κορμό της καριέρας της. Οι ρόλοι είναι ταξινομημένοι σύμφωνα με τη σειρά που η ίδια η καλλιτέχνις τους τραγούδησε· εξαίρεση σ’ αυτή τη σειρά ο “Τούρκος στην Ιταλία” του Ροσσίνι που, αν και τον τραγούδησε για πρώτη φορά στα 1950, είναι τοποθετημένος μαζί με τους ρόλους που τραγούδησε στα 1955, γιατί οι πληροφορίες που έχουμε γι’ αυτή της την ερμηνεία προέρχονται απ’ την παράσταση του έργου στη “Σκάλα” στα 1955. Στην τρίτη ενότητα, με τον τίτλο “οι μεγάλοι ρόλοι της Κάλλας”, συμπεριλαμβάνονται, εκτός χρονολογικής σειράς, όλοι εκείνοι οι ρόλοι που τραγούδησε περισσότερες φορές, αλλά και για μεγαλύτερη χρονική διάρκεια· π.χ. την “Τόσκα” την τραγούδησε απ’ το 1942 ως το 1965, ενώ τη “Νόρμα” απ’ το 1949 ως το 1965. Έτσι για μια φορά ακόμα απ’ την εξέλιξη του ρόλου γίνεται αισθητή η εξέλιξη της ίδιας της Κάλλας.
Στην αρχή του κάθε κεφαλαίου-ρόλου υπάρχει σύντομη υπόθεση της όπερας με τους κύριους ρόλους. Ακολουθεί ιστορικό του κάθε έργου απ’ την πρώτη του παρουσίαση ως τη στιγμή που η Κάλλας ασχολείται μαζί του. Όπου θεωρήθηκε αναγκαίο δόθηκαν περισσότερες πληροφορίες για το έργο, την εποχή της δημιουργίας του και τη σημασία του.
Το βάρος της ανάλυσης των ρόλων της Κάλλας πέφτει στο θεατρικό υπόβαθρο της μουσικής ερμηνείας. Η Κάλλας υπήρξε μια μεγάλη τραγουδίστρια, όμως το κυριότερο στοιχείο της ήταν η υποκριτική διείσδυση των ρόλων της. Υπήρξαν άλλωστε και υπάρχουν πολύ ωραιότερες φωνές απ’ τη δική της, που όμως δεν μπορούν να συγκριθούν μαζί της, γιατί η Κάλλας ξεχώρισε γι’ αυτή ακριβώς τη θεατρική φόρτιση της κάθε φράσης που τραγουδούσε, του κάθε ρόλου. […] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)
Περιεχόμενα
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.