Cart

Οι Φουρναραίοι

Συγγραφέας: ΛΕΝΤΕΡΙΚ ΜΠΕΡΝΑΡ
Διαθεσιμότητα: 1 Διαθέσιμα

17,40 με ΦΠΑ

Τον είχε περιμαζέψει, παιδάκι ορφανό, ο Αντελίν, εκείνος ο άλλος αξεπέραστος φούρναρης. Σιγά-σιγά του έμαθε τα μυστικά του ψωμιού, σιγά-σιγά έγινε άξιος κρίκος της αλυσίδας που πάει τόσο μακριά πίσω στην ιστορία του ανθρώπου, που έχει χαθεί η αρχή της.

1 σε απόθεμα

Σύγκριση

Στο Περπεζάκ της Κορέζ οι άνθρωποι ζούνε μέσα στην ξεγνοιασιά. Η χαρά της ζωής κοντοστάθηκε κάποτε περαστική από ‘κει, της άρεσε, και δεν το ξανακούνησε πια. Ανάμεσα στην εκκλησία και την πλατεία του χωριού ζει και μεγαλουργεί ο Ζερόμ Κορμπιέρ. Με αλεύρι, προζύμι, αλάτι, νερό και μια αλχημεία που μόνο αυτός ξέρει, ζυμώνει, πλάθει και ψήνει το καλύτερο ψωμί της περιοχής. Τον είχε περιμαζέψει, παιδάκι ορφανό, ο Αντελίν, εκείνος ο άλλος αξεπέραστος φούρναρης. Σιγά-σιγά του έμαθε τα μυστικά του ψωμιού, σιγά-σιγά έγινε άξιος κρίκος της αλυσίδας που πάει τόσο μακριά πίσω στην ιστορία του ανθρώπου, που έχει χαθεί η αρχή της.

Βάρος 295 g
Διαστάσεις 21 × 14 cm
Σελίδες

Εκδότης

Ημερομηνία Έκδοσης

Συγγραφέας

Εξώφυλλο

Μετάφραση

Έκδοση

Μπορεί επίσης να σας αρέσουν…

0 από 5

Άνθρωποι από χαρτί

12,78 με ΦΠΑ
Έργο παράφορα δυνατό, απρόβλεπτο, χωρίς να μπορεί να μπει σε συγκεκριμένη κατηγορία, οι "Άνθρωποι από χαρτί" είναι ό, τι πιο ιδιοσυγκρασιακό και πρωτότυπο έγραψε ποτέ ο Γουίλιαμ Γκόλντινγκ.
Προσφορά
0 από 5

Απέραντα άδειο σπίτι

7,64 με ΦΠΑ
Τι είναι πιο επικίνδυνο, να εγκλωβιστείς σε ένα ασανσέρ ή στους κόλπους της Αγίας Νεοελληνικής Οικογένειας; Μπορεί ένας πρώην αντάρτης πόλεων να κάνει μια καινούρια αρχή; Σε τι είδους τρέλα οδηγεί μια επιτυχημένη καριέρα στα μίντια; Ξεχνιέται ο έρωτας στα χρόνια του Μεγάλου Αδελφού;
Προσφορά
0 από 5

Ανέφαλα και αγρίμια

15,21 με ΦΠΑ
Μια ιστορία με τα χρώματα άλλων εποχών, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, γεμάτη κρητικά αρώματα, έρωτα, μυστήριο, μάγια και άγια! Ένα οδοιπορικό που δεν θ’ αφήσει ούτε μια καρδιά ασυγκίνητη.
0 από 5

Ο χειμώνας της κυρίας Ντε Γουίντερ

10,65 με ΦΠΑ
Οι άνθρωποι του γραφείου κηδειών θύμιζαν κοράκια, αλύγιστοι και μαυροντυμένοι, τ' αυτοκίνητα ήταν κι αυτά μαύρα, παρκαρισμένα στην άκρη του μονοπατιού που οδηγούσε στην εκκλησία. Κι εμείς, κι εμείς ακόμα ήμασταν μαύροι, αξιολύπητοι κι αμήχανοι, καθώς περιμέναμε να σηκώσουν το φέρετρο και να το ακουμπήσουν στους ώμους τους.
Loading...