Το μικρό άλφα και τα καλά καθούμενα

«Μικρό είσαι και φαίνεσαι», είπε το Άλφα και πετάχτηκε έντρομο απ’ τον ύπνο του.
«Μα τι έπαθες, αδελφέ, στα καλά καθούμενα;» ρώτησε το Όμικρον.
«Πάλι εφιάλτη έβλεπες; Τι θα γίνει πια, θα μας αφήσεις ένα βράδυ να κοιμηθούμε σαν γράμματα;» είπε κάπως θυμωμένο το Λάμδα.
«Δε φταίω εγώ, αυτή η προϊστορία μού τριβελίζει το μυαλό, συγγνώμη», απάντησε απολογητικά το Άλφα κοιτάζοντας τα είκοσι τρία αδέλφια του.
«Έλα, ξέχασέ το. Σε έχουμε συγχωρήσει εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Τώρα είμαστε καλά», το διαβεβαίωσε με ήρεμη φωνή το Ωμέγα.
«Και οι άνθρωποι με έχουν συγχωρήσει;» ρώτησε το Άλφα.
«Και οι άνθρωποι, ναι. Κοιμήσου τώρα», απάντησαν όλα μαζί και έσβησαν το φως.
Μα τι σχέση έχει το Άλφα με την προϊστορία και τι μπορεί να έκανε στους ανθρώπους πριν από εκατομμύρια χρόνια; Μήπως μια μεγάλη ανταρσία; Μήπως επανάσταση; Ή μήπως έπεσε θύμα μιας παράλογης ματαιοδοξίας; Πόσα «μήπως», βρε παιδιά, ψάχνουν για απαντήσεις; Τι μας βρήκε πάλι στα καλά καθούμενα;