Γιατζόγλου, Χριστίνα

Μια περισπωμένη που βγαίνει από την Ακαδημία κλαίγοντας για τον ξεπεσμό της· ένα μάτι μαλακό σαν πλαστελίνη μεταμορφώνεται και εξυψώνεται· μια κηλίδα στην άσφαλτο παίρνει διαστάσεις αλλόκοτες· παιδιά παίζουν σ' έναν κόσμο γεμάτο τσιχλόφουσκες· ένα ψυχικό τοπίο αναδύεται μέσ' από το όνειρο και γίνεται καθρέφτης της πραγματικότητας.