Ο μικρός Βούδας

Στο Κατμαντού ο ουρανός στο ηλιοβασίλεμα μοιάζει με ακίνητη λίμνη. Τα τύμπανα βροντούν, μιλούν, αναγγέλουν. Η πόρτα της φεουδαρχικής πόλης ανοίγει και ο θρόνος του πρίγκηπα Σιντάρτα αναδύεται κάτω από τον ήλιο. Ένα άρμα φωτιάς που αρμενίζει στον αέρα. Μικροσκοπικοί, πολύχρωμοι άνθρωποι, άντρες και γυναίκες, εκατοντάδες, χιλιάδες, κυκλοφορούν στα φτωχικά δρομάκια. Μάτια μαύρα. Τουρμπάνια βιολετιά, κίτρινα, στο χρώμα του αμάραντου, χέρια που σηκώνονται, τα παιδιά γελούν, στόματα που λένε ένα όνομα, μια λέξη, “Σιντάρτα, Σιντάρτα”. Ο πρίγκηπας είναι ωραιότατος. Έχει μακριά μαλλιά και μάτια μαύρα σαν την αφέγγαρη νύχτα. Το κεφάλι του είναι στολισμένο με ασήμι και στους ώμους του έχει ριγμένη μια γαλάζια μπέρτα. Χιλιάδες λουλούδια στριφογυρίζουν στον αέρα, ροδοπέταλα, λουλακιά και κίτρινα. Και μια βροχή ήλιου πέφτει πάνω σε αυτό το θρόνο του φωτός.