Εμείς και η θάλασσα

Αληθινό θαλασσινό μουσείο είναι το κατώϊ του Μπαρμπαγιάνη του ψαρά. Και τι δεν βλέπει το μάτι σου εκεί μέσα. Όμορφα βότσαλα κάθε λογής, κλαριά από κοράλλια, όστρακα από αχιβάδες, άδεια κοχύλια, καβούκια από μεγάλες καβουρομάνες, αγκάθια και δόντια από αγριόψαρα, ρίζες από θαλασσινά φυτά κι` άλλα πολλά. Ό,τι έχει η θάλασσα, ό,τι κρατάει ο βυθός, ό,τι πετάει το κύμα έξω στ` ακρογιάλι, μέσα στο κατώϊ του Μπαρμπαγιάνη το βρίσκεις. Κι` είναι σαν να σεργιανάς κάτου στο βυθό, όταν μπαίνης εκεί μέσα. Κι` είναι σαν να μπαίνης σε καμμιά θαλασσοσπηλιά, όπου το κύμα έχει σωριάσει φύκια και λογής – λογής θαλασσινά, που τα ξεθώριασε ο καιρός ή τα ξέρανε ο ήλιος. Και μια μυρουδιά θαλασσινή έρχεται στη μύτη σου, σαν να κάθεσαι απάνου στα φύκια που έχει σωριάσει η θάλασσα στην άκρη του γιαλού. […]