Ήσουν ο άνθρωπός μου

Με διάλεξες μεταξύ πολλών άλλων. Με σήκωσες στα χέρια σου. Μπορεί και να με χάιδεψες κιόλας: να έσυρες επιπόλαια την αφή σου επάνω στη σάρκα μου. Και με γύρισες. Και περιμένεις τώρα να μάθεις κάτι συνοπτικό για το περιεχόμενό μου, αφού τον τίτλο μου πια τον γνωρίζεις. Ναι, όλοι κάτι ή κάποιον περιμένουμε. Κι εγώ εσένα, για να με διαβάσεις. Η πιθανότητα να με αγαπήσεις: αυτή με γέννησε. Με βάφτισαν «βιβλίο». Μου έβαλαν αστέρια και ουρανό. Μου είπαν να βγω στο φως. Για τα μάτια σου γέμισαν τα σπλάχνα μου με λέξεις. Η ύπαρξή μου θα αποκτήσει νόημα, μόνο όταν σκύψεις μέσα στις σελίδες μου και ακούσεις την ιστορία μου για έναν άνθρωπο, που κάποτε βρήκε τον δικό του έναν. Αλήθεια, εσύ βρήκες τον άνθρωπό σου;