Cart

Καφέ Προκόπ

Διαθεσιμότητα: 1 Διαθέσιμα

17,22 με ΦΠΑ

Βολτέρος, Ντιντερό, Ντ` Αλαμπέρ, Ναπολέων αναβιώνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ανατρεπτικό χιούμορ, συγκίνηση αλλά και διάθεση για ιστορική αναδίφηση στο τελευταίο μυθιστόρημα του Γιάννη Γρηγοράκη.

1 σε απόθεμα

Σύγκριση
Κωδικός προϊόντος: 9604067044 Κατηγορίες: , ,

Ο Τζέισον Πιρς, καθηγητής της γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο του Μπαθ και συλλέκτης παλιών χειρογράφων, ανακαλύπτει στο Καργκέζε της Κορσικής τα τελευταία κειμήλια μιας χαμένης ελληνικής αποικίας. Στην κατοχή του περιέρχονται και τέσσερα έγγραφα του 18ου αιώνα, αποκαλυπτικά για τη ζωή μιας οικογένειας Ελλήνων που φαίνεται ότι σχετιζόταν με τον Ναπολέοντα. Από τη Μάνη του 17ου αιώνα στη Γένοβα του μπαρόκ και της Αναγέννησης και από το σύγχρονο Λονδίνο στο Παρίσι του Διαφωτισμού και της Επανάστασης. Με φόντο το ιστορικό καφέ του Παρισιού `Καφέ Προκόπ`, στέκι ηθοποιών και φιλοσόφων, και τα κέρινα ομοιώματα της Μαντάμ Τισό, ιστορίες καθημερινών ανθρώπων συμπλέκονται με τις ζωές αντρών που άλλαξαν την Ιστορία του κόσμου. Βολτέρος, Ντιντερό, Ντ` Αλαμπέρ, Ναπολέων αναβιώνουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Ανατρεπτικό χιούμορ, συγκίνηση αλλά και διάθεση για ιστορική αναδίφηση στο τελευταίο μυθιστόρημα του Γιάννη Γρηγοράκη.

Βάρος 500 g
Διαστάσεις 21 × 14 cm
Εκδότης

Σελίδες

Ημερομηνία Έκδοσης

Εξώφυλλο

Συγγραφέας

Αξιολογήσεις

Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.

Κάνετε την πρώτη αξιολόγηση για το προϊόν: “Καφέ Προκόπ”

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορεί επίσης να σας αρέσουν…

0 από 5

Το ασημόχορτο ανθίζει

8,52 με ΦΠΑ
Μια μυθική «αυτοκαταδίωξη» εξελίσσεται τον καιρό του πολέμου στους τόπους της Θεσπρωτίας ή Τσαμουργιάς. Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες (αρχαίοι Θυάμιδες), εξισλαμισμένοι χριστιανοί που λησμόνησαν και λησμονήθηκαν, συνεργάστηκαν με τους κατακτητές Ιταλούς και Γερμανούς, με αποτέλεσμα να χυθεί πολύ αδελφικό αίμα στο οποίο οι ίδιοι άγρια πνίγηκαν.
0 από 5

Τώρα θα δεις…

11,72 με ΦΠΑ
«Με λένε Δημήτρη. Αυτό όμως το έμαθα αργότερα, μετά τα 12 μου, όταν ήρθα στην Αθήνα. Μικρός είχα προβλήματα. Ο πατέρας μου με φώναζε Μήτσο, ο θείος ο Ντίνος Δήμο, ο αδερφός μου ο Γιώργης Μήτρο, τ' άλλα μου αδέρφια και οι συμμαθητές μου Δημητριέ ή Δημητριό και σπανιότερα κάποιοι Μίμη ή Δημητράκη, η μητέρα Δημητρίξινο -και θα εξηγήσω πιο...
Loading...