Μάτι γάτας

Βρίσκομαι στη μέση της ζωής μου. Τη φαντάζομαι σαν κάποιο μέρος όπως η μέση ενός ποταμιού, ενός γεφυριού, στα μισά του περάσματος. Υποτίθεται πως έχω αποχτήσει πράγματα: περιουσιακά στοιχεία, ευθύνες, επιτυχίες, πείρα και σοφία. Υποτίθεται πως λογαριάζομαι.
Αλλά από τότε που γύρισα δεν νιώθω να ‘χω κερδίσει βάρος. Νιώθω πιο ελαφριά, σαν να ρίχνω λέστα, να χάνω μόρια, κάλσιουμ από τα κόκαλά μου, αιμοσφαίρια. Σαν να ζαρώνω, να γεμίζω με κρύο αέρα, ή με χιόνι που πέφτει απαλά.
Παρ’ όλη αυτή την ελαφράδα, δεν ανυψώνομαι, κατεβαίνω. Η’ μάλλον κάτι με τραβάει προς τα κάτω, στα θεμέλια αυτού του σπιτιού, σαν να βουλιάζω μέσα σε υγρή άμμο.
Η Ελέην, γνωστή – αν και αμφιλεγόμενη – ζωγράφος, επιστρέφει στην πόλη όπου μεγάλωσε για μια αναδρομική έκθεση των έργων της. Η παραμονή της στο Τορόντο γίνεται αφορμή μιας οδυνηρής αναδρομής στο παρελθόν. Αληθινό και σπαραχτικό, απολαυστικό και γεμάτο αριστοτεχνικές περιγραφές των ανθρώπινων πραγμάτων, το “Μάτι γάτας” είναι το πιο βαθιά βιωματικό έργο της Μάργκαρετ Άτγουντ.