Τζαμίλια

Η παράξενη επιτυχία της Τζαμίλια χρωστιέται στο ότι μαθαίνουμε για έναν τόπο άγνωστο, για τη ζωή των αντρών και των γυναικών του, που είναι ακόμα σφιχτά δεμένοι με τις πατριαρχικές παραδόσεις και τα έθιμα των νομάδων, που πέρασαν κιόλας, χωρίς συγκρούσεις, στη σοβιετική εποχή – κι όλα αυτά τα μαθαίνουμε από τα μέσα, από πλάσματα, που όλα τους φαίνονται φυσικά και δε χρειάζονται καμία εξήγηση, έτσι που η αφήγηση αποκτά καταπληκτική άνεση στην εξέλιξή της, που λείπει τόσο πολύ από τις σύγχρονες λογοτεχνίες, που καταγίνονται με ρεπορτάζ και όπου όλα, θαρρείς, είναι καταγραμμένα από τα πριν σε δελτία. (Απόσπασμα από τον πρόλογο του Λουί Αραγκόν)