Κολοβός, Βασίλης

Σαν την ελπίδα του ανθρώπου, που κατοικεί στα μεγάλα σταυροδρόμια της Ιστορίας, εκεί όπου οι ζαριές ρίχνονται στο τραπέζι του ουρανού με μπολιασμένα ζάρια. Γλώσσα καθάρια σαν το ψωμί του μεροκαματιάρη, αισθήματα γνήσια, χαρακτήρες δυνατοί και αυθεντικοί, σαν το γρανιτένιο πέτρωμα που κρατά αιώνες στην πλάτη του αδιαμαρτύρητα την πολιτεία. Ένα απαλό κλάμα βροχής, που επιμένει να ταράζει την γαλήνη...